AFSCHEID MARITA SCHREUR 11 12 13

Marita Schreur afscheid 11 12 13

Als je geen koers hebt kun je niet varen

Marita,

Vandaag 11 12 13 nemen wij dan echt afscheid van je als onze bestuurder.
Door ongelukkige lichamelijke omstandigheden moesten we je tussentijds al af en toe missen. Een stevige streep door je rekening, je wou doorgaan maar je lichaam protesteerde. Iedereen zag je pijn maar jij werkte door. We wilden je allemaal wel even een tijdje rust geven maar het leek wel of je nog harder en langer ging werken. Knap, stoer, moedig en …een beetje eigenwijs.

Je werd op 28 oktober 2009 door de gemeenteraad benoemd als voorzitter en de heer Nijenbanning als lid. Je verliet als directeur-hoofdinspecteur van het agentschap voor telecom het ministerie van EZ en begon op 1februari 2010.
Binnen een jaar treedt de heer Nijenbanning af. Teunis Wagenaar wordt het derde CvB lid in 2 jaar. Rob Vinke is de vliegende keep die 3 jaar lang zowel verdediger middenveldspeler als aanvaller blijkt te zijn.

Een turbulente tijd brak in 2010 aan waar de zendvergunningen van Arrow bij verdampten. Iedereen kent natuurlijk allemaal de voorgeschiedenis van 02g2
In 1998 start wethouder Pijlman de discussie over verzelfstandiging.
12 jaar later, in 2010 besluit de gemeenteraad tot verzelfstandig van het openbaar onderwijs
17000 leerlingen, 2200 medewerkers 30 scholen po so vo komen los van de gemeente, los van ocsw en los van de werkmaatschappij openbaar onderwijs WMOO. Loskomen is wel wat relatief.
Na bijna 2 jaar wordt in nov 2011 de heer Klaassen aangesteld als bemiddelaar, mediator. Drie maanden later wordt op 31 jan 2012 zijn rapport gepresenteerd.
Je zou kunnen zeggen dat in 2012, 2jaar na de start O2G2 pas echt zelfstandig is .
Ik raad u allen aan het rapport van een interne gemeenteraadscommissie te lezen die alles, inclusief Klaassen, heeft onderzocht.
Dan begrijp je pas goed wat bestuurders als Marita mee hebben gemaakt de afgelopen jaren.
De transitie van een politieke cultuur naar een professionele cultuur is er een van storm en springtij, code Rood dus.
Een onafzienbare reeks dossiers en projecten: Aanbestedingen, herstructurering, heroriëntatie, positionering, profilering, herprofilering, configuratie, reorganisatie, clean desk policy, weerstandsvermogen
En dan de ultieme beloning De bruidsschat va 11,5 miljoen
De gift die een meisje mee krijgt als ze in het huwelijk treedt.
Hoe bedenken ze het! Van een huwelijk was geloof ik geen sprake, eerder van een scheiding die uitliep op een vechtscheiding met alimentatieverplichtingen.
Maar goed jij haalde de buit voor ons allemaal binnen en trouwens ook voor onze christelijke onderwijs collega’s die op basis van het laatste heilige huisje in NL 6,5 miljoen kregen.

Wij hebben jouw allemaal hard zien werken om verbeteringen te realiseren en resultaten te boeken
Edusglas, aanbestedingen, fusies, mobiliteistcentrum, bouwprojecten, kwaliteitszorg, rendementen van zeer zwak, zwak en op orde, weerstandsvermogen.

En we zagen je ondertussen bloemenschikken met de vakbond, legde je de koninklijke loper uit in de Kluivenboom voor Maxima, en zat Pastoor op Vinketouw
Je was niet te benijden
en ondertussen deed je ook nog even bestuurswerk bij een bank, een dansgezelschap, een cultuurfonds

Marita de vrouw van 24/7

Uit mijn Dagboek Maart 2011 De kennismaking

Ik word ontvangen in een betonnen kolos van DDR achtige allure
In een gang word ik neergezet voor het front van vooral pauzerende ambtenaren. Een vriendelijk ogende, goed verzorgde vrouw ontvangt me en stelt me empatisch op mn gemak . Ze leidt objectief en neutraal een commissie van vooral wijze mannen die gaan bepalen of ik geschikt ben voor de functie van rector van het Zernike. De enige vrouw is heer en meester en loodst de commissieleden met vaste hand door het strakke tijdsschema. Na een uur loop ik wat verdwaasd door de spelonken van wat OCSW blijkt te heten. Hoe het was, vraagt het eenpersoonsthuisfront? Ik kon mn verhaal goed kwijt, vriendelijke sfeer, aardige mensen en een stevige voorzitter waar je niet om heen kunt. Kun je daar wel tegen, machomannetje, vroeg mijn vriendin plagerig.

Ik aarzelde en twijfelde over wat in mijnbeleving de mooiste klus van mijn loopbaan kon worden. Hoe is het mogelijk? Zij spookte door mijn hoofd, zij wordt mijn baas, de inhoud/het werk is ok maar ik ben op een leeftijd gekomen dat de relatie op nr 1 komt te staan. Ik tobde, piekerde en besloot mijn gevoel te volgen: ik doe het niet. Vier dagen na mijn besluit werd ik door haar secretaresse uitgenodigd voor een etentje in een Gronings restaurant. Ik ligt na het voorgerecht mijn besluit toe en de vrouw die ik drie keer heb gesproken is tm de espresso openhartig en eerlijk. Recht door zee. Ze windt er geen doekjes om. Ik ook niet.
Hoe was het , belt het thuisfront s avonds laat in de auto op weg naar Friesland.
Ik mag dat wel: What you see, is what you get. Ze heeft me geraakt.
Wat voor type is ze ?Dirigent? Secretaris Generaal? Minister president? Kapitein? Stuurvrouw? Macher? Een prof in een niet prof wereld? Opzij opzij
(Einde dagboek)

In mijn jonge linkse jaren had Rudy Dutschke zo rond 1968 het erover dat de revolutie niet langer als een plotselinge omwenteling gezien moest worden maar als een lange mars door de instituties. Een mooie metafoor voor de realiteit dat echte veranderingsprocessen taai en traag zijn.
Marita heeft heel wat kilometers gemaakt tijdens haar lange mars door instituten als
De gemeente De politiek
De dienst De inspectie
De accountants Het ministerie
De scholen De bonden
De GMR En …De PvdA waar de Drentse CdK Tichelaar in de rol van de beul het pleit mocht beslechten
De wethouder terug bij Alfa, de burgemeester vrijwilliger in Spanje
Menno ter Braak zou er een complete jaargang Forum gewijd aan kunnen hebben

Marita, ik heb bij jou gemerkt dat het lonely at the top is.

een heleboel werk doe je achter de schermen
voorbeeld van bouwlocatie Zernike College
je praat, je lobbyt, je informeert me bij nacht en ontijk, je bedrijft stille diplomatie
het kost zoveel tijd en je krijgt als bestuurder niet altijd de waardering die je verdient

Cri de coeur
Is het nog wel van deze tijd dat een leider zoveel moet lijden
Ik kan die zin ook anders uitspreken …zoveel moet leiden

Marita de vrouw van 200%

Uit mijn Dagboek 19 november 2013
Ik zit een weekje noodgedwongen thuis na een knie operatie. Ik zoek s avonds afleiding bij voetbal Zweden Portugal
Marita belt in de pauze, Ik denkt dat nu wel even kant zegt ze attent en informeert heel belangstellend hoe het met me gaat. Ze heeft goed onthouden wat ik aan mijn knie en aan mijn hoofd heb deze weken.
Ik zie een sprankelende 2e helft Ronalda loopt soms te klieren uit onvrede over het resultaat tot dan toe. Het is de perfectionist die irritant wordt als hij niet kan beantwoorden aan de door hem zelf verlangde kwaliteit. Hij eist het beste van zichzelf, de perfecte aanvaller, de narcist, de voetballer met monomane trekjes. De aversie die hij soms oproept, interesseert hem niet. Hij moet verder, hij wil de WK halen, hij wil op het podium, voor de hoofdprijs. Zijn pech is dat zijn team niet zo bijzonder is. Hij grijpt de hoofdrol, hij stelt niet teleur. Met drie prachtige goals brengt hij zijn critici tot zwijgen. Hij heeft de buit binnen. Voor zijn team, voor zijn land.

Einde dagboek

Nog twee punten

De laatste jaren is er een grote verandering gaande als het om leiderschap en leiderschapsstijlen gaat. De stoere mannelijke way of life, niet zeuren, doorpakken, scoren, macho en ego, haantjes…. Het parool was : command and control. De termen en kenbegrippen waren militaristisch van aard: Commanderen, touwtjes in handen, hiërarchisch. De leiders, vooral mannen waren eigengereid, rationeel en vertoonden het gedrag van de zonnekoning. Macht werd uitgeoefend op basis van een hiërarchische positie. Annex aan deze dominante, mannelijke cultuur waren extreem hoge salarissen en idem dito bonussen.
De haantjes, ze zijn aan het uitsterven.. Afscheid van een dominante cultuur? Ik denk aan een heuse paradigmashift in leiderschap.
De kernwoorden zijn verbinding, kwetsbaar en delen. Je gelooft je ogen niet: de keiharde mannen van weleer bezigen kernbegrippen die een zachte, vrouwelijke kant verraden. Niet stiekum en heimelijk, nee, vol overtuiging en stoer.

Een leider ontleent zijn gezag aan de manier waarop hij anderen serieus neemt, aan zijn kennis, zijn ervaring, zijn communicatie en zijn manier waarop hij de verbinding zoekt met zijn collega’s.
voor wederzijds vertrouwen, belangstelling . De kracht van dit moment is gelegen in verbinding en delen.

Ik denk te mogen zeggen dat ik gezien heb hoe jij weg hierin zoekt. Ik heb meegemaakt dat je onomwonden ons als leidinggevend het vertrouwen schonk. Dat zijn bijzonder bijzondere momenten die ons energie geeft die we allemaal zo broodnodig hebben.
Ik heb bv ook gezien bij het ontwerp van een nieuw schoolgebouw dat je jouw mening aan de kant kunt zetten en de communis opinio van de gebruikers accepteert.
Ik ben heel benieuwd welke ontwikkeling jij verder gaat doormaken, Marita.

Marita jij hebt doorzettingsvermogen, wilskracht, moed en leiderschap getoond op een authentieke wijze.

Wij gaan profiteren van de oogst die jij gezaaid hebt

Je CV is indrukwekkend: Jeugdzorg Bedrijfsleven Overheid Onderwijs
Wat ga je nog aan je palmares toevoegen?
Waar ga je ons, je gezin en jezelf mee verrassen
Wij zullen je volgen
,
Ik sluit af, jij hoorde het bij onze eerste kennismaking, je krijgt het waar bij de finale

OP SCHOOL STONDEN ZE…

Op school stonden ze op het bord geschreven,
het werkwoord hebben en het werkwoord zijn;
hiermee was de tijd, was eeuwigheid gegeven,
de ene werkelijkheid, de andre schijn.

Hebben is niets. Is oorlog. Is niet leven.
Is van de wereld en haar goden zijn.
Zijn is, boven de dingen uitgeheven,
vervuld worden van goddelijke pijn.

Hebben is hard. Is lichaam. Is twee borsten.
Is naar de aarde hongeren en dorsten.
Is enkel zinnen, enkel botte plicht.

Zijn is de ziel, is luisteren, is wijken,
is kind worden en naar de sterren kijken,
en daarheen langzaam worden opgelicht.

Ed Hoornik (Uit: Verzamelde gedichten, Amsterdam, 1983)

Marita,
Namens alle collega’s
Bedankt!
Het ga je goed.

Henk Tameling