EEN HARDLOPER: EEN DOODLOPER? SPORT ALS INSPIRATIEBRON

Het maakt niet zoveel uit welke score je op de ranglijst bereikt. Iets proberen is net zo belangrijk als het resultaat van de pogingen iets te bereiken. Inspiratie en transpiratie. It’s takes two to tango.
Beelden van de marathon van Rotterdam, van de Tour de France en bijvoorbeeld van de Olympische Spelen hebben op mij nog steeds een inspirerende invloed. Sporters (de leerlingen) en sportcoaches (de leraren) hebben voor mij een hoog inspiratiegehalte. Als ik erover nadenk kan ik dat verklaren: de sporters, de competitie en de strijd zijn spannend om te zien. Wie valt aan, wanneer, hoe en wat is het resultaat? Allemaal boeiend om te volgen. Getrainde lichamen zijn een lust voor het oog en anderen zien lijden bezorgt me een zeker kijkgenot. De diepere laag onder dit alles is voor mij sport en de sporters te zien als een metafoor voor het echte leven, als beeld voor hoe je je doelen kunt bereiken. Met daarbij het bekende adagium in het achterhoofd van een gezonde geest in een gezond lichaam.

Zelf was ik een middelmatige jogger en trimmer met modale resultaten ( 3.34 uur Marathon van Rotterdam) maar ik had er ontzettend veel lol in, tot ellendige blessures me recent dwongen te stoppen. Lopen, sporten vormden een wezenlijk onderdeel van mijn persoonlijk en zakelijk leven. Wat ik heb bereikt en wie ik ben geworden, hangt volgens mij samen met mijn vrije tijdsbesteding naast mijn drukke werk als leidinggevende in het onderwijs.

Dertig jaar oud, ondertussen vader van twee kinderen, begon ik in de jaren 80 weer te lopen na een studententijd met veel politiek debat, bier en volleybal. Gevoel en verstand, spontane ingevingen en verstandige handelingen stonden aan de wieg van mijn loopleven gedurende de afgelopen 25 jaar. Ik kocht mijn eerste echte New Balance loopschoenen en een praktisch gids Hardlopen (1984) van Sebastian en Peter Coe, ik schafte me schriften aan als logboek en hield nauwgezet mijn trainingen, prestaties, lichaamsgewicht en stemmingen bij. De gids van vader Peter en zoon Sebastian lag op mijn nachtkastje. Ik las er vooral in als ik niet kon lopen. De verhalen over alles wat met lopen te maken heeft, maakten me enthousiast en daagden me uit om de volgende dag als ik wel kon trainen, de draad weer op te pakken. De ervaringsdeskundigen Coe & Coe boden me als leek inzicht in schema’s, in trainingsvarianten, in lichamelijke en geestelijke factoren bij het lopen. Voor de jongeren onder ons: er was geen internet, er waren geen fundraisende goede doelen trimlopen, lopen was low profile en nog geen booming business. Ik hoorde echt toen op straat menig maal de echo van ‘hardlopers zijn doodlopers’.

Sebastian Coe ( 1956, Engeland) was mijn held, mijn muze. Hij beheerste de middellange afstand ( 800 en 1500 m) als geen ander in die tijd, o.a. Olympisch kampioen (’80 en ’84) en Europees kampioen (’86). Anno 2014 is de genaturaliseerde Sifan Hassan een ongekend Nederlands talent van Ethiopische oorsprong. Haar coach Honoré Hoedt heeft een haast wetenschappelijke vorm van begeleiding en coaching op wel twintig factoren zoals looptechniek, snelheid, kracht, lenigheid, rompstabiliteit, duurvermogen, voeding, sprintvaardigheid en mentale kracht.

Deze lopers zijn een bron van inspiratie voor mensen die wat willen bereiken voor zichzelf. Je hebt de top nodig om de basis te stimuleren. Een jonge basis in Nederland die m.i. wel wat beweging kan gebruiken. De successen van Sebastian Coe en Sifan Hassan zijn natuurlijk niet voor velen weggelegd maar ze laten amateurs en leken van welke leeftijd dan ook zien wat er te bereiken is met ambitie, wilskracht en doorzettingsvermogen. Inspiratie en transpiratie: een gezond duo.

090814